Een smal, bijna geheim weggetje links leidt u even na Cornus naar de bron van de Sorgues. Vlak voor u die bereikt torent een typisch tiende-eeuws bouwwerk keizerlijk en een tikje streng boven u uit. Geen zorgen, het is het thuis van Patrick Giansity – een vrolijke kwant met een zuidelijk accent – en zijn goedlachse kleine vrouw Yvonne. Zij zwaaien de scepter over het kasteel, dat op zijn beurt nog steeds de oorsprong van de rivier beschermt, een van de redenen van oprichting. Vooral de dertiende-eeuwse uitbreidingen geven Château de Sorgues zijn grandeur. Genoeg over het exterieur – we gaan naar binnen. In de hal ligt meer dan duizend jaar aan voetstappen en ook de eetzaal werpt u eeuwen terug in de tijd door de gewelven, de schoorsteen, de broodoven en de tafels die zó uit een klooster lijken te komen. U eet er uit de ‘cuisine aveyronnaise’ met kaas, wijn en streekwijn. De slaapkamers zijn stemmig, spartaans soms bijna, met subtiele details en moderne gemakken. U bereikt ze door de houten torentrap te bestijgen.