Het smalle weggetje vlak na het dorp inslaan betekent een enkeltje sprookjesboek. Op een sokkel pronkt daar, middenin de slotgracht, het met klimplanten bedekte stenen kasteel. Het voetstuk is meer dan verdiend: dit kasteel mag gezien worden. Zou Doornroosje thuis zijn? Of werpt Raponsje spoedig haar vlechten uit een van de drie torens? Ridders of witte paarden zou kunnen en eventueel Edward de Zwarte Prins van Wales, die in de middeleeuwen dit majestueuze pand met fraai uitzicht over de Dordogne-vallei als jachtrelais gebruikte. Sluip tussen de bomen door, en betreed via de brug het pand waar u een warm welkom wacht door de Bastides, een charismatisch stel. Opulent en vol karakter is het interieur, overigens zonder de wuftheid waarmee dat gepaard kan geen. Baldakijnen bekronen de bedden, het linnen is van knisperende schoonheid en de antieke meubilering rijk, maar niet te druk. In één suite want u zich in Mexico, in een andere, die over de gracht uitziet heeft bijzondere muurschilderingen die de seizoenen uitbeelden. De badkamer zijn groots, met gouden kranen en Venetiaans glas. Uw ontbijt wordt geserveerd op het rozenterras of onder de kroonluchters van de salon. Het voelt allemaal of u deel uitmaakt van de familie.